IJs en ijzig koud
proeft mijn mond echte winter
abrikozensmaak


wit inwitte oren
horen de ijsgeluiden
scheurende ijzers


mijn neus rood puntig
snuift de bruine warme melk
dampend naar binnen


ogen nat tranend
bevroren wimpers fronsend
gewapend beton.


Mijn lichaam koud stijf
luisterend naar schreeuwende
kinderen, toekomst.


toekomst komt, roept, schreeuwt:
ik kom er aan, echt, ik kom.
ook al vriest het mensen.


sneeuw, gladde wegen
eisen verkeersslachtoffers
februarismaak


de thermometer
(de thermostaat raadplegend)
kwikt weer van blijdschap


trots smelt het ijsje
plast in rubberen laarzen
begroet het speenkruid.


Voorjaar, eindelijk
bellen luid de sneeuwklokjes
een lach op de zon.

Archief

Eerder verschenen: