(Eén van de 24 verhalen die worden uitgezonden door RTV Hattem en RTV Noord Oost Veluwe)


Ken jij Job?
Ik zal je iets vertellen over Jongetje Job. Luister maar…

Jongetje Job heeft een prachtig schilderij van zijn opa en oma gekregen. Zijn papa heeft het kunstwerk opgehangen in zijn eigen slaapkamertje en hij droomt bijna elke nacht over één van de dieren die op het schilderij geschilderd zijn.

Job zijn bedje staat in Lisa’s slaapkamertje, omdat papa in Jobs kamertje nieuwe vloerbedekking gaat leggen . Het schilderij van opa en oma staat naast zijn bedje. Als ook het nieuwe behang op de muren zit, gaat zijn papa het schilderij weer op precies dezelfde plek hangen. Drie nachtjes maar, heeft papa gezegd. Dan is het klaar. Job is nog wakker als Lisa een half uurtje na hem op haar kamer komt.

‘Slaap je nog niet Job?’ fluistert Lisa.
‘Nee,’ fluistert Job.
‘Waarom niet. Het is toch donker.’
‘Ja, maar ik hoor vreemde geluiden.’
‘Wat hoor je dan?’
‘Zacht getrippel. Of gepiep.’ Lisa ziet het niet, maar Job kijkt echt bang. ‘Misschien zijn het wel muisjes Lisa. Of ratjes.’
‘Nee, joh. Ben je gek. Weet je wat het zijn, Job?’
Job schudt in het donker zijn hoofd.
‘Musjes. Het zijn musjes die een nestje hebben onder de dakpannen. Misschien wel jonkies.’
‘Jonge musjes? Echt waar Lisa. Hoe weet je dat.’
‘Toen ik vanmiddag aan mijn bureau zat, zag ik steeds musjes heen en weer vliegen met wormpjes of kleine kevertjes in hun snaveltjes. Voor de jonkies.’
‘Oh,’ zei Job. ‘Nu weet ik waar dat getrippel en gesjilp vandaan komt. Wat leuk.’

Terwijl Lisa nog zachtjes tegen Job praat, vallen zijn oogjes meer en meer dicht. Hij weet nu dat het eigenlijk iets leuks is wat hij hoort. Niets vies, of gevaarlijks, of…
‘Slaap je al Job?’ Lisa vraagt het héél zachtjes. Ze luistert naar zijn ademhaling, maar Job reageert niet.
‘Welterusten Job,’ fluistert ze heel zachtjes. ‘Welterusten lief broertje.’
Even later ligt Lisa zelf ook heerlijk te slapen.

Dan gebeurt er plotseling iets ergs. Direct boven het raam van Lisa’s kamertje ligt een bijna kaal musje hevig te sjilpen in de dakgoot.
’Help, help, ik ben gevallen. Papa, mama, waar zijn jullie?’
Het musje, dat nog maar een paar kleine donsveertjes heeft, kijkt angstig omhoog naar het nestje en naar de rand van de goot. Het musje weet dat zijn papa of mama straks met de snavel vol heerlijk eten aan komt vliegen.
‘Papa, papa. Ik ben gevallen,’ roept het musje als het zijn papa op de rand van de goot ziet zitten. Zijn papa schrikt hevig.
‘Blijf stil liggen. Mama komt ook zo en dan trekken we je weer terug in het nest.’
‘Maar ik heb het zo koud papa. Ik denk dat ik dood ga van de kou.’
Op dat moment komt ook mama mus aanvliegen. Papa en mama bedenken zich niet, vliegen naar de rand van de goot en trekken het jong voorzichtig terug in het nestje.
‘Zo,’ zegt mama, ‘de grootste worm is voor jou. Snel opeten en dan kruip je lekker onder mijn veren om weer warm te worden.’

Van dit alles heeft Job niets gemerkt. Of zou hij het gedroomd hebben?

Archief

Eerder verschenen: